ดุจตะวันพราวรัก (อีบุ๊ก)

ถ้าการพบกัน คือ พรหมลิขิต
ระหว่างเธอกับเขาก็คงลิขิตผิดไปมากโข
ครั้งแรก…เธอรู้สึกโกรธกรุ่นไม่น้อยแต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะสายตาฝ้าฟางของตนเอง และพี่ชายตัวดีที่เกิดภาวะพึ่งพาเฉียบพลันแบบหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์ เขาจึงเป็นเสมือนพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยในยามวิกฤต เธอควรจะขอบคุณเขาถึงจะถูก
ครั้งที่สอง…เธอรู้สึกอับอายแทบแทรกแผ่นดินหนี เมื่อเผลอกระโดดขึ้นเตียงเขาในสถานการณ์เป็นตายต่อความรู้สึก รู้ตัวอีกทีการไม่เจอหน้าเขาให้ต้องคิดวกวนถึงเรื่องนั้นก็เป็นการดี แต่เหมือนสวรรค์เบื้องบนจะไม่เข้าใจ เพราะมีเรื่องให้ต้องพบเจอเขาอยู่ร่ำไป
ครั้งที่สาม…เธอรู้สึกสับสนเกินกว่าจะทำใจเชื่อถือได้ เพราะเขาบอกเป็นนัยว่า ‘ชอบ’ และคนมีเหตุผลเช่นเธอไม่หลงกลเชื่อเขาง่าย ๆ เสียหรอก ใครกันจะไปหลงรักเพียงแค่เห็นรูป เขาจึงแปลกพิลึก
ครั้งที่สี่ และหลาย ๆ ครั้งต่อจากนั้น…เธอรู้สึกแปลกใจกับความรู้สึกที่เกิดขึ้นยามที่มีเขาวนเวียนอยู่รอบตัว และช่างยอมรับกับใจตนเองอย่างง่ายดายว่า รู้สึกดี...
หากทั้งหมดนี้คือ พรหมลิขิต ก็ผิดไปจากที่คิดมากอยู่ 
แต่เธอชอบนะ ชอบเขาน่ะ      

******

สวัสดีค่า แวะมาโปรโมทอีบุ๊ก (ในที่สุดก็มีอีบุ๊กเป็นของตัวเองสักที)

ไรเตอร์จะอัพไปเรื่อยๆ จนกว่าจะเบื่อกันไปข้างนะคะ

เชิญเสพให้พอสุข

ตัวยอ